Ik ben ze hier nog nooit tegengekomen in een bos, spiegelende blokhutten.
Ze lijken te verdwijnen in de natuur. De blokvorm lost op, ontkent zichzelf eigenlijk. Camouflage optima forma. Schuldgevoel? Vogels kunnen spiegeling niet onderscheiden van echt. Ze willen er doorheen vliegen. Door een lichte vervorming van de spiegels snappen ze dat dat niet kan. Is allemaal ingecalculeerd in deze luxe natuurervaring.
Ik houd van kamperen, surviven en improviseren. Niks zo leuk als simpele oplossingen bedenken voor praktische problemen. Met een beetje wind, een fles wijn koelen met een natte handdoek er omheen. Op één pitje een maaltijd fiksen. Als het donker wordt, trui aan, hoofdlampje op en lezen bij maanlicht.
Daar is hier niets meer van te bekennen. Het hele interieur van deze cabin is van hoogwaardig naaldhout en het huisje is van alle comfort en gemakken voorzien. Vanuit een kingsize bed geeft een immens raam je het uitzicht waar buiten binnen moet komen. Mensen staan hier juist ver van de natuur af.
Toch vind ik zo'n spiegelend blok in een natuurlijke omgeving, soms verrassend mooi. Hoe de mens zijn commerciële ingrepen probeert te camoufleren. Zelfs in die vreselijke spiegelruiten van hoge kantoorgebouwen zie ik mooie wolken voorbij drijven.