Dat kan natuurlijk niet. Dan zou de zon alleen dat stuk gras extra beschenen moeten hebben om het te laten verkleuren. Zoals mijn boeken in mijn zonnige kamer steeds fletser worden en de pagina’s aan de randen vergelen.
Was er één loopmat en is die verplaatst? Nee, er heeft natuurlijk een tweede naast gelegen, die na een tijdje is weggehaald. Maar waarom die andere dan niet? Het gras wordt tijdelijk verstikt, maar kan zich nog net herstellen. Naar rechts lag nog een spoor van dubbele matten. Waarschijnlijk voor een rupsvoertuig en onderhoud.
In deze haakse compositie zit één verrassing: een onderbroken diagonaal. De mensen die daar wonen, hadden een huiskat genomen en hun balkon afgedicht met netten. De kat lag op de bank vaak te staren naar de vogels in de verte. Vrij zijn wilde hij. De bewoners hadden met hun kat te doen en hebben toen een escape gefabriceerd. En nieuwsgierig als ze zijn, onderzoeken katten altijd meteen nieuwe mogelijkheden.
Dat kattenbaantje was een bonus, maar mijn aandacht werd gevangen door de vlakken en vooral dat bleekveldje.