We waren in het Singer museum in Laren. Een intieme sfeer. Na de expositie nog even neuzen in de winkel. Ik kwam met een schatkistje naar buiten.
Een prachtig doos-kistje, om iets kostbaars te omsluiten. Thuis zette ik het op tafel. Nog in de wit kartonnen koker. Voorzichtig schoof ik die eraf en zag ik een zwart doosje met een bijzonder ontwerp. Ik klapte het naar weerszijden open. Het object was door glanzend witte zijde omhuld en in transparant wit papier gewikkeld dat fluisterde toen ik het openvouwde.
En daar was ze. 'Immaculate' wit. Rondingen. Fluweelzachte hardheid. Ze lag nog in elkaar gedoken als in de baarmoeder: het 'Zittend naakt' van Modigliani. Perfect uitgevoerd in 10 cm hoog. Bij draaien is elk aanzicht boeiend; altijd ruimtelijk, met andere richtingen en bollende vormen. Hier zie je niet zijn karakteristieke uitgerekte stijl, maar nog de invloed van Brancusi met z'n vereenvoudigde, gestileerde beelden.
Vanaf 1915 moest hij door zijn zwakke gezondheid, het beeldhouwen opgeven. Hij bleef wel schilderen. Maar ook op zijn schilderijen van naakten, ging het om vorm.
Hij stierf al op zijn vijfendertigste. Ik kan nu nog naar haar kijken, elk moment van de dag in ander licht.