De Klinkerweg gaat op de schop, wordt vernieuwd. Stoeptegels hergebruikt. Ingepland als maanden werk.
Het is een explosie van energie. Alles grijpt in elkaar. Beschermingsmantel om de bomen en borden parkeerverbod eraan bevestigd. Twee auto’s weggesleept. Vlakken van 12 tegels tegelijk vacuüm opgetild, gestapeld, schoongespoten en bij elkaar gebonden. Op pallets afgevoerd met steekwagens. Bakstenen van de parkeerplaatsen verwijderd. Loopplaten langs de huizen geplaatst. Hekwerk en rood-wit wegafzettingsmateriaal aangevoerd. Als een geoliede machine; grote en kleine shovels, steekwagens, vrachtwagens af en aan. Het gaat in een razend tempo.
De shovelmachinist in de kabine bedient de pedalen op z’n sokken. Er hangt een verschoten rood geschulpt gordijntje met van die zwarte kwastjes. Hij weet de zware hef‑arm en laadbak minutieus, snel en sierlijk aan te sturen. Het asfalt wordt bijna voorzichtig opgetild tot het breekpunt en in grote stukken als een puzzel passend in de vrachtwagen geschoven. Alsof de weg straks elders weer wordt uitgelegd.
Dan is de weg weg. Terug naar vroeger, zandvlakte. Het is de tweede dag. Boven aan de overkant is het raam opengeschoven. Er dendert Arabische muziek uit.