Er lag een groen A4’tje in de bus dat er een filmscène opgenomen zou worden “ter hoogte van” Klinkerweg 12. Dat was míjn voordeur.
Spannend! Het nam me meteen mee naar mijn tijd bij de NOS waar ik ooit stage liep. En de amateur theaterproducties, waarvoor ik de decors maakte en waar, bij de technische ‘doorloop’, met de belichting pas alles écht tot leven kwam.
Een witte vrachtauto voor filmtechniek staat aan de overkant. Er komt een verrijdbaar lichtstatief uit, waar over de lamp een bolvormige ‘softbox’ wordt gemonteerd, nog andere lampen, een videotafel en meer.
Voor deel 2 van een eerdere film, gaat het hier om een korte scène van een gesprek tussen ‘n man en vrouw in een auto. Ik tel op deze foto zeven man. In totaal zag ik wel vijftien mensen in actie: regie, script, camera, licht en geluid, grime, 3 acteurs, verkeersregelaars. Een auto die stilstaat bij ‘mijn’ boom. Twee uur werk en een aantal takes.
Er zal vast en zeker ook een storybord zijn waarop alle shots zijn uitgetekend, als een stripverhaal. Met de psychologie die daarin besloten ligt door bijvoorbeeld close-ups of shots van op iemand neerkijken of tegen iemand opzien. Uiteindelijk de montage; zoeken naar optimale dynamiek, logica, ritme en spanningsboog. Pijnlijk snijden. Daar wordt geluid- en beeldmateriaal pas echt de film.
Die ‘maan’ lijkt het tafereel natuurlijk aan te lichten. De regisseur met de witte pet kijkt me aan. Iets in zijn houding doet mij denken … al dat werk … zal deze scène de film wel halen?