Ik liep langs een bouwterrein. Soms komt de maan dichterbij dan je denkt.
Eigenlijk word je hier op het verkeerde been gezet. Als er geen verklarend schaalfiguurtje te zien is, kent je fantasie er wel een schaal aan toe.
Zo kan ik me buitenaards landschap voorstellen. Maanland of een andere, nog onbekende planeet, waar geen duister heerst, maar die omhuld wordt door licht.
Kan ik de voetstap vinden van de eerste mens, die hier uitstapte uit de maanlander? Zijn er monsters meegenomen van maanstof?
De maan kunnen we vaak zien, in al z'n vormen. Dat wakkerde altijd al onze fantasie aan over de Grote Ruimte. Er verschenen versjes en stripverhalen over het 'mannetje op de maan'. Science Fiction-films zagen het licht en er werden boeken over geschreven.
Ik zie 'Le petit Prince' hier ook wel rondlopen, met z'n eigen wijsheden en zijn altijd wapperende sjaal. Hij zorgt goed voor zijn kleine planeet, begiet z'n rode bloemen en veegt de kraters van zijn kleine vulkanen. Als je met je hart kijkt, vind je geluk in kleine dingen.
De schrijver-vliegenier gaf zijn prinsje 'n ander perspectief mee.
'Le petit prince' (1943), geschreven en geïllustreerd door Antoine de Saint-Exupéry.