Terug van Ikea in Zuidoost, liepen we naar de metro. Miezerig weer en het ging al schemeren, dus gauw naar huis.
Overdekt of niet, het perron was nat en de reflectie gaf diepte. Eerst liep ik eraan voorbij en toen zag ik hem pas, die verlichte stalen vitrine. En dan heb je mijn aandacht, want ik voel me verbonden met etaleren en productpresentatie. Oververzadigd door alle mogelijke huiselijke, betaalbare ‘modelkamers’ bij Ikea, soms compleet met nepuitzicht, sprak deze verdwaalde, uitgelichte vitrine me eigenlijk meer aan.
Maar wat werd daar dan in het zonnetje gezet, brandblusmateriaal als monument? Die rode metalen buizen en koppelingen met een bajonetsluiting, waar brandslangen aan geklikt worden voor aansluiting op het waternet, vind ik op zichzelf al mooi. Wanneer bekijk je zulke objecten nou eigenlijk echt goed? Die bloemvormige kranen, die je open moet draaien. Ook nog een mobiel brandblusapparaat. En dat alles tegen de skyline van Zuidoost.
Een erekastje voor de brandweer, voor hun ongemerkte waakzaamheid.