De weg naar de pont. Een kleurexplosie. Er loopt net een wegwerker langs. Het wandelmannetje op het verkeersbord komt hem tegemoet.
Op de achtergrond sinds augustus nog de activistische ‘mural’, van Shepard Fairey en Niels ‘Shoe’ Meulman op die loodsdeur van zo’n 15 meter.
Kunst en wegwerkzaamheden zijn hier in elkaar gedrukt. Het lijkt bijna alsof het verkeersbord deel uitmaakt van het kunstwerk erachter. De diepte is verdwenen. Terwijl er achter de hekken toch echt een brede weg is opgebroken. Het gaat om leidingen. Op het hele terrein liggen er nieuwe te wachten.
Een en al dynamiek, herrie, overal teksten en signalen. Een heftige, maar prachtige kleurencombinatie vind ik het. Een bijpassende gele shovel draait, hijst, rijdt en lost. Grondwater wordt weggepompt. Voor mij staat het tafereel symbool voor de oprukkende veranderingen hier in Noord.
De werkers zien de kunst niet, zij zijn druk en moeten de klus klaren. Ze trekken zich niets aan van de gewichtige woorden en bedoelingen van het kunstwerk; het gaat om werk!