Stil, nog geen apparaten aan. Nog ruimte in m’n hoofd. En zon. Door het keukenraam vleit de warmte zich om mijn nek. Ik zet thee en rooster brood. Pak m’n boek erbij. Voor mij het beste leesmoment. Aan mijn mooie Franse terrastafeltje met thee en toast, verdwalen in verhalen.
Lekker ‘eetlezen’, zoals Remco Campert dit genoegen in een column ooit al noemde. Ook de bundel columns droeg deze titel. Zijn woord heeft toen nog het woordenboek gehaald.
Ik kijk op en zie het silhouet van dit zonnemoment, bevroren op mijn koelkastdeur.