Haar tekeningen zijn me altijd opgevallen. Ooit zag ik haar subtiele illustratie van een pubermeisje, in enkele minimale lijnen. Zo gevoelig en heel ingetogen. Maar ik ken vooral haar handschrift nog van zwarte wilde, soms bijna agressieve pentekeningen met rake lijnen. Ze werkt voor kranten, tijdschriften, kinderboeken en blijft zich vernieuwen. Inmiddels werkt ze al lang op de computer. Ze weet telkens weer een hele andere illustratiesfeer te creëren. Toch voel je altijd dat zij het is.
In 2021 kwam Toen Jonas in de walvis zat uit, met bijbelverhalen uit het Oude Testament van Maria van Donkelaar. Dit is het sleutelmoment van het verhaal over Samson en Delila. Zij knipt ’s nachts bij de slapende Samson stiekem zijn haar af waardoor hij z'n krachten verliest. Girlpower.
In de lijntekening van deze illustratie laat ze de 'uitgeknipte' kleurvlakken bewust niet passen. Ze is niet iemand die binnen de lijntjes kleurt. De 'witte' restruimtes die zo ontstaan, spelen een karakteristieke rol. En dan die houding van Delila, met twee pilaren van benen op hooggehakte lekkere laarsjes en compleet met jarretels. Dat een sterke leeuw er trouwens ook zo krachteloos bij ligt, is vast geen toeval. Ik vind het grafisch een sterk, expressief beeld geworden.
Of deze stijl kinderen aanspreekt weet ik niet, maar mij in ieder geval wel.