Van drie nieuwbouwtorens zijn de appartementen inmiddels allemaal bewoond. Maar de grote dure ruimtes op de begane grond moeten nog invulling krijgen.
Je kijkt er meteen doorheen en toch weer niet. Aan de achterkant vangt de kale betonvloer het zachte licht van de ramen daar. De vierkante betonnen zuilen worden donkerder in het tegenlicht. Van mijn kant uit doet weerspiegeling z'n werk. Stoeptegels schuiven naar binnen, de wolkenlucht breekt het plafond open. Materialen lijken op te lossen. Binnen en buiten gaan een relatie aan en maken een nieuwe wereld. Uit hoekige betonnen stammen ontspruiten echte bladerkronen. Als in een droom drijft er een auto door. De bestuurder weet van niks.
Ik ben de enige die dit nu ziet, voel me Alice. Wil even die wondere wereld in. Nee, ik laat de magie intact.