Ik kijk naar buiten. Er staat een vlak tegen de boom. 'n Deur. Zonder kozijn, zonder kamer, zonder huis.
Van het goedkope soort: een standaard lichtgewicht opdekdeur. Maar het blijft een deur, waardoor je een andere wereld kunt binnenstappen. Zien hoe ik over 10 jaar ben? 25 Jaar teruggaan, om een andere weg in te slaan? Nee, ik wil het niet weten; twee benen op de grond.
Ik kijk graag naar woonprogramma's. De trend vandaag de dag is 'Open plan', wég met de deur. Ik maakte een tafel van een deur van de straat. Je lijmt er marmoleum op en monteert hem op een metalen onderstel. We aten van een deur met vloerbedekking. Een deur in vermomming.
In een decor kan het werken, één deur op de speelvloer. Daar kun je theatrale dingen mee doen, een acteur steeds als een ander personage laten binnenkomen. Of een klucht waar juist heel veel deuren de hoofdrol spelen. Vol verwachting klopt je hart. En dan … open en dicht, chaos van binnenkomen en weggaan. Iedereen loopt kriskras door elkaar en nooit 'n botsing.
Kort na het fotograferen zijn deurbeslag en binnenslot al verdwenen. Misschien morgen al getransplanteerd in een deur van iemand anders. Maar wie wil nu nog een nieuwe tafel?