Hoe vaak heb ik in Noord deze weg al niet gefietst en dit beeld volledig gemist. Dat ik het nú pas zag. Ik stapte af.
Engelen zonder vleugels? Twee zwevende vrouwfiguren die elkaar vasthouden en een kus geven. Een liefdespaar? Ik denk aan werk van Chagall waar hij en zijn Bella op het doek boven zijn geboortedorp zweven.
Hoe zo'n zwaar beeld bijna gewichtloos lijkt op te stijgen. En de 'drager' lijkt mee te veren. Vogels herkennen zich in de twee vrouwen. Ze cirkelen er omheen en landen op het brons, waarop een patina is ontstaan van meeuwenpoep. Maar in tegenlicht zie ik de pure vorm terug.
Blijkt een eerbetoon aan honderden Nederlandse socialisten. Deze idealisten hadden het lef in Spanje mee te gaan vechten tegen Franco en het fascisme (1936‑39), waarbij velen van hen het leven lieten.
Als monument voor gesneuvelde vrijheidstrijders verwacht je een dramatisch tafereel met een beeldengroep. Nu vliegen twee figuren de vrijheid tegemoet. En waarom vrouwen? Al met al een gewaagde verbeelding. Overlevende mannen moesten bij de onthulling vast even slikken.