De markt loopt op z'n einde. De viskraam opgeruimd en schoongemaakt.
Als bevroren staat hij daarboven, de reiger. Hij weet precies waar hij wezen moet. Blik op oneindig en dromen van 'n lekker stukje kibbeling, lekkerbekje of makreel. Met eindeloos geduld wacht hij zijn moment af want hij weet dat dat beloond wordt. Dit keer in de Van der Pekstraat. De volgende dag op de Albert Cuyp?
Ik geniet van die statige vogels met hun trage gedrag en vleugelslag. Maar met een prooi in zicht, schiet zijn dolksnavel vooruit. Voor mensen met vijvers in hun tuin zijn ze de vijand. Neem nou m’n zus. Ze doet alles voor haar koikarpers en beschermt ze met een afdeknet. Reigers kunnen ook niet tegen lichtflitsen en reflecties. Soms laten mensen dan oude CD’s op hun vijver drijven. Dat lijkt me een mooi gezicht in de zon. Maar die truc hebben ze snel door.
Als het vissen ze te lastig wordt gemaakt, maar weer naar de markt voor een maaltje.