Op een grasveld zie ik ineens een meeuw tapdansen. Muziek heeft hij kennelijk niet nodig.
Wormen komen niet vanzelf. Hij trappelt stevig op en neer. Ik moet zo lachen, omdat ik dat nog niet eerder zag. Het komt op mij echt over als dansen. Nou en dan heb je mij te pakken.
[ filmpje YouTube ] (geluid aanzetten)
Ik houd erg van dansen. Als ik trommelritmes hoor, funk- of salsamuziek, kan ik niet meer stilstaan. Dan moet ik meebewegen.
Tegenover meeuwen heb ik een dubbel gevoel. Voor mij horen ze bij strandleven. Ze kondigen aan dat je dichter bij de zee komt. Ze zeilen daar roepend over strand en duinen. Dat voelt vertrouwd. Als kind in Den Haag gingen we vroeger vaak naar Scheveningen.
Het kan ook mis gaan. Vorig jaar was ik in Granville, aan de kust van Normandië. Daar hadden de meeuwen de stad echt overgenomen. Werkelijk alles zat onder de meeuwenpoep. Om maar te zwijgen over het kabaal dat ze maakten. Bijna beangstigend.
Maar toch, de meeuw en ik, we hebben een band.