Twee blauwe plastic pieppopjes op mijn vensterbank, geflankeerd door twee witte raven. Die van mij kunnen niet meer piepen want uit hun twee koppies groeit een roos.
Tweeling in helder blauw, met een konijn onder hun arm. Blauwe reflectie op het raamkozijn. De symmetrie bevalt me, het evenwicht. Ze hebben in mijn kaartontwerpen al een rol gespeeld van twee zusjes, twee vriendinnen.
Het waren in de jaren 50 de eerste industrieel geproduceerde poppen in Ghana, toen een Engelse kolonie. Gemaakt van gerecycled plastic in allerlei kleuren en zelfs gestreept. Geïnspireerd op traditionele geweven poppen van natuurmateriaal, die aan zwangere vrouwen werden gegeven voor geluk en gezondheid. Wel gek dat het 'witte' keurige schoolmeisjes voorstellen, maar ze ook in zwart of bruin te krijgen zijn. Bekend geworden als Clonette dolls (kloons). De productie wordt expres beperkt gehouden. Zo blijven het verzamelobjecten.
In mijn woonkamer zie ik meer duo's. Twee opgeschoren tinnen poedels tegenover elkaar. Twee maal 'Kikker' van Max Velthuijs op de hoekpunten van mijn kast. Een beeldje van twee hertjes en twee gipsen haasjes met een rugzakje.
Intussen zijn er chique, dure, porseleinen kloons van deze kloons te krijgen, met nieuwe decoratieve elementen en goud. Geef mij maar de rauwe plastic versie.