Parijs, begin vorige eeuw. Drie broers die werken als stoffenontwerper, beginnen met een kostbare hobby; ze gaan fotograferen.
In die tijd een hele onderneming. Met grote camera’s, kwetsbare lichtgevoelige glasplaten en flinke statieven.
Meedoen aan wedstrijden voor amateurfotografen, daar gaan ze voor. Thema: iconische plekken in Parijs. In hun stadsgezichten lijken ze bijna spontaan mensen in beeld vast te leggen. In werkelijkheid werd alles tot in de puntjes geregisseerd. Hun figuranten mochten tijdens de lange belichtingstijd niet bewegen, wilden ze scherp op de foto komen. Ze maken opvallend grote afdrukken.
De broers Séeberger hebben oog voor licht en compositie en ook hun liefde voor stoffen en kleding is duidelijk voelbaar in hun foto’s. Later leggen ze zich helemaal toe op modefotografie.
Bij de expositie in Huis Marseille viel mij deze foto op in hun serie van Le Jardin du Luxembourg. Misschien door de fijne cirkellijnen van al die houten hoepels. Bijna allemaal staan ze als perfecte cirkels naar de camera toe.
En dan de deftig geklede kinderen in tweetallen. Al die hoedjes! Kijk die tweeling met diezelfde hoedjes eens overgeregisseerd staan, als kleine Maurice Chevalier’tjes. Rechts van hen staat een meisje er voor mij juist wat verloren bij en echt zichzelf. Met matrozen kleding? Is het dan toch een jongetje?
Huis Marseille, expositie ‘Revoir Paris’. Foto 1906