Ceintuurs voor één euro? Heb er net een nodig. Vind ik wel een poging waard. Maar hoe ga je zo'n chaos te lijf? Kitsch, nepleer, glitter en over-the-top gespen, alles zit met elkaar in de knoop.
Er zitten wonderlijke exemplaren tussen. Diermotieven natuurlijk, zoals nep gevlekt panterhaar of plastic krokodillenvel reliëf. En op die witte, boven het 1 euro-vel, staat zelfs een gebakken ei. Wie wil dát nou om z'n middel?
Die bakken waren in het begin vast nog overzichtelijk. Langzaam maar zeker ontstaat dan de warboel. Grabbeltongevoel. Als het drukker wordt, gaan mensen graaien en wil ieder voor zich ceintuurs eruit trekken. Dat gaat alle kanten op. Zo zitten de graaiers ook nog eens vast aan elkaar. Wie geeft die waanzin als eerste op?
Gelukkig is het nu rustig. Kan ik dit, met mijn ordeningsdrift, wel aan? Liefst zou ik meteen gaan sorteren: op lengte, materiaal, kleur, structuur, versieringen. Maar ik hou me in. Moet wel schatgraven blijven! Nu komt het aan op geduld. Met uiterste zelfbeheersing duik ik in die ceintuurklit. Na het nodige ruk- en trekwerk lukt het me 'n zwart leren ceintuurtje te bevrijden. Met een niet ál te uitbundig gespje, maar helaas wel een rij metalen bloemen in het leer. Maar ach, hij werkt.