Als ik op het NDSM-terrein rondloop, word ik verzwolgen door kleurexplosies van spuiters. Dit flitsende werk, zonder tekst of figuren in beeld, is mijn blikvanger vandaag.
Zulke abstractie zie je zelden. Vaak gaat het om logo's, namen, kreten, 'n boodschap. Of is het de drang om de meest bijzondere letters te maken, net als vroeger in je schoolagenda? Ik vroeg me af waarom deze spuiter de wand aanviel. De kleuren spetteren van de grote loodsdeur af. Volgens mij 'n mix van spuit- en schilderwerk. Veel vaart met schuine lijnen. Versterkend kleurcontrast van blauw met complementair oranje. Ook de witte fragmenten werken hier goed.
Heeft iets van de Italiaanse futuristen, voor WO I. De dynamiek van snelheid en beweging; techniek en vooruitgang in beeld. Maar daar was vaak nog 'n gefragmenteerde realiteit in te herkennen, met meer compositie in de beweging. Hier zie ik alleen regelmaat in de wildheid, voor zover dat kan.
De ongeschreven wet van elkaars beste werk respecteren, wordt meer en meer genegeerd. Daar moet een geëngageerde spuiter toch moedeloos van worden. Als ik twee dagen later langs de loodsdeur loop, blijkt ook 'mijn' spuitschildering alweer volledig beplakt met exemplaren van eenzelfde lelijk affiche. Maar ik heb hem nog.