Een voormalige Ford-garage in Zaanstad. Hier en daar gordijnen half open. Dan moet ik wel naar binnen gluren.
Systeemplafond, enkele spots, wat verdwaalde klapstoeltjes. En een zilveren gordijn dat lijkt op lametta, die smalle lange reepjes van zilverfolie die wij thuis altijd in de kerstboom hingen. Maar op de foto zie je ook spannende weerspiegelingen en een echte spiegelwand? Rechts de situatie achter me. Het plafond breekt open en de klinkers komen binnen.
Dit is een danszaal voor stijl- en latin dans. Hier gebeurt het nog van tijd tot tijd, wedstrijden ballroom met strakke voorschriften voor houding, passen en dansfiguren. En bij de westerse dansen heupen stil, want seks doet hier niet mee. Mannen in ‘t zwart, met rugnummers. Vrouwen in de prachtigste kleurige gewaden, al of niet met glitter, waarin hun souplesse het best tot z’n recht komt. Spots aan, muziek, en de paren wervelen over de gladde dansvloer.
Paardansen is uit bij jongeren. Ze gaan liever naar grote elektronische muziekfestivals, waar bekende DJ’s hun gemixte muziek 'draaien', met schitterende lichtshows. Ieder voor zich wordt opgezweept. Alleen de handen dansen nog, met de palmen naar de god op het podium.
Ik ben gek op dansen. Heb ik vast van m’n ouders; zij deden vroeger aan demonstratiedansen. Mijn moeder droeg zilveren schoentjes met lichtjes erin. Licht uit … en dan dansten alleen nog voetjes in het donker.