De enorme roldeur van een NDSM-loods is een blauwe vrouw geworden, als portret van een zwarte vrouw.
Een mural die niet op de muur zit, maar op een werkloze deur die uit ijzeren platen is opgebouwd. Doet me denken aan een gelaste scheepshuid. Op YouTube zag ik hoe de maker met een schetsje in de hand, het oppervlak van 15 bij 15 meter te lijf ging. Dit is geen rauwe graffiti meer, maar gelikt spuit-, schilder- en rolwerk.
Het blauw knalt je tegemoet. Een beeld in verticale banen, spelend met positief en negatief. En dan die geraffineerde rode baan, alsof de vrouw ons van achter blauwe schermen, door 'n opening, aankijkt. Gek, want normaal komt rood op je af en is blauw een terugwijkende kleur; zo lijkt een rode kamer kleiner dan dezelfde kamer in blauw. Een lichter vlak onder het oog, laat twee gestileerde tranen zien, of druipers zoals bij het beeldmerk van de maker Fin DAC, linksboven. Haar gezicht wordt omlijst door een wattig Afro-kapsel. Meteen terug bij plateauzolen in de jaren 70.
Spuiters zouden elkaars werk respecteren. Maar het wordt een korte levensduur, want onderaan is de blauwe vrouw alweer aangevreten.
Dit spuitwerk is gesponsord door STRAAT, het street art museum om de hoek. In het filmpje zie je uiteindelijk het model met 't mooie haar het beeld uit lopen.