Metro Tokio. De schuifdeuren kunnen nauwelijks dicht. Overvol. Opgesloten. Klem in een dampende massa.
Ogen dicht. Ontsnappen is de enige weg. Ruimte zoeken in jezelf. Met als opdracht voor je geest: stilte vinden in de herrie, 'buitenlucht' denken. Concentreren.
Masker op. Anoniem. Veilig? Nog benauwder. Ontspannen, je ademhaling rustig houden. Niet verzetten, maar je overgeven. Een van de velen zijn. De velen worden één. Maar toch alleen, geen contact.
Gevouwen handen als in gebed. Een icoon. Religieuze ervaring? Of ontstijgen aan de realiteit. Uittreden uit je lichaam en boven jezelf zweven.
Vroeg naar en laat van je werk. Twee keer per dag door die bottleneck. Nooit een praatje of gelach.
Eindelijk thuis. Blote voeten. Even landen, dan zacht de schuifdeuren achter je dicht en slapen. Een droom van wandelen door de velden.