Tot voor kort een zaak met fluwelen meubels, goudglanzende panterlampen en spiegelende interieurobjecten. Nu ineens een afbraakpand en door het raam zag ik bergen, die geen bergen waren.
Het waren bergen bouwafval. Verschillende structuren, gesorteerd op materiaal. Metalen strips, die zich in de plas voortzetten. En de berg van bewapening, waar hier en daar nog stukken stuc op zaten. Niet in de vrije natuur, maar ik vond ze mooi zo in de zon. En misschien is alles binnenkort wel weg en liggen er alweer nieuwbouw materialen klaar.
Een vriend heeft bij zijn huis in Normandië ooit z’n eigen berg gecreëerd. Lang groeide zijn voorraad lege bierflesjes zonder statiegeld. Uiteindelijk stortte hij ze op zijn land en leegde er kruiwagens aarde overheen en alle leem van zijn opgeknapte oude zolder. Zijn dranknalatenschap vermomd als berg, eigenlijk een schuldige berg van glas. Nu kon hij weer opnieuw beginnen. Na verloop van tijd groeiden er gewoon weer naïeve grassen en wilde bloemen op.
Bewoners na hem zien het gewelfde land nu voor echte heuvel aan, waar de grond wonderlijk genoeg nooit bevroren is.