In 2008 waren we in Biesdorf bij Berlijn en fietsten elke dag in anderhalf uur naar Berlijn-Centrum. Door de nog steeds zó Oost-Duitse Karl Marx-Allee en langs deze poster.
Nooit eerder zag ik zo'n subtiel affiche over een schrijnende zaak als de walvisvangst. Elke keer als ik erlangs fietste, keek dat oog mij aan. Het witte gezicht kreeg je zijdelings mee. In de Japanse cultuur wordt het gezicht van de geisha en Kabuki-acteur wit geschminkt om één uitdrukking uit te vergroten. Een masker waarbij echte emoties verborgen blijven. De verticaal geplaatste rode tekst in het wit, verwees vast naar de kleuren van de Japanse vlag en het bedoelde bloedvergieten.
Maar vooral dat éven aanzetten van het staartje. Het Japanse oog transformeert in het dier dat ze doden. Een Aziatisch oog leidt bijna als vanzelf tot een perfect gestroomlijnde vis. Wat een ontwerp. Maar goed dat de Aziatische ooglidcorrectie nog niet zo in de mode was.
Anderen hebben zich niet met hun cultuur te bemoeien, vinden ze in Japan. Walvisjacht is er al eeuwenlang traditie. Er was ook respect voor de walvis; de god van de zee. Werkelijk álles van het dier werd gebruikt. Japan blijft vasthouden aan zijn tradities, tegen allerlei verdragen in.
Wanneer zal het 'zingen' in de zee verstommen?