In een tweede ronde-zaak trof ik ’n heel stuk brilgeschiedenis. Ingelijste showmodellen vanaf de monocle, opgekocht van de firma Menrad, een Duits familiebedrijf met "125 jaar ervaring in eyewear".
Dit onopvallend dunne montuur is van 1900. Wat wel opvalt zijn die extra lange rechte pootjes. Ze vonden houvast in het opgestoken kapsel van een vrouw.
Een paar extra ogen zijn altijd onmisbaar geweest als mensen slechter gingen zien en afhankelijk werden van voorlezers. Nadat Italiaanse monniken in de 13e eeuw, de lens ontwikkelden die op tekst werd gelegd, werden ze draagbaar gemaakt. Maar men wilde er ook een sieraad van maken of een montuur met een zeker cachet. Sommige mensen droegen een bril met gewoon glas erin om voornaam te lijken.
Het was laatst ook weer tijd voor een nieuwe bril voor mij. Het lukte dit keer maar niet om de multifocale glazen goed af te stemmen. De opticien die mij met eindeloos geduld en humor begeleidde, komt uit het gezin van de voormalige bekende brillenwinkel 'Hans Winkel brillen'. Ze weet dus van wanten en is ook echt bevlogen. Dit brilmodel had ze nog niet. Ze kreeg 'm van me cadeau.