De vuilniszakken op de pont zijn net vervangen. Eerder zag je dan een toefje blauw uit de sluitkant piepen. Nu zijn het roze-rode zakken. Een Hollands fris gevoel.
De schuifdeuren staan tegen elkaar open. Er staat behoorlijk wat wind. Ontstond in die hoek een vacuüm, waardoor een draaiende windvlaag de zak opeens naar buiten trok en opblies als een airbag? Alsof de afvalbak z'n binnenste naar buiten heeft gespuugd. De zak neemt allerlei vormen aan, zakt slapper ineen, bolt weer op en klappert stevig mee.
Wil de afvalbak soms laten zien dat er niets meer te halen valt. Dat-ie het zat is dat er maar in hem gegraaid wordt en weggegooid spul weer teruggepakt. Zijn functie als afvalverzamelaar staat hier op het spel. De bak staat even op z'n strepen.
De hele aardige, open jongen zwaait naar de schipper, die hem altijd nog snel z'n rondje pont gunt om, voor het statiegeld, de nodige blikjes of plastic flesjes op te graven. Hij mompelt gedag en druipt beteuterd af, met z'n grote grijze vuilniszak.
Er kon niets worden weggegooid, dus ook niets gevonden worden. De afvalbak deed niet mee vandaag. Een dealtje met de wind.