Mijn vriend komt regelmatig thuis met een gevonden plastic geweer.
Verrassend van vorm, kleur of mechaniek. Vrij realistisch of over the top? Dan gaat-ie mee. Voor een tijdje in ieder geval. Dan mag-ie weer weg. Ook op zijn blog is de openingsfoto een waterpistool. Beetje bluf.
Wat is het toch dat hem dat blijft trekken? Hij had als jongetje een metalen klappertjespistool. Want ‘een man heeft een wapen’. Hij zag vroeger al indrukwekkende beelden van mannen met speer, pijl en boog, knuppel of geweer. Ook op plaatjes in boeken. Dan was je iemand, dan had je macht.
Op zijn achtste zag hij op krantenfoto’s stoere jongens op straat, met geweren en banden patronen om, tijdens de Hongaarse opstand. Dat was écht.
Een foto, een uitsnede tot de kern van dit machinegeweer. Mooi gemaakt, net echt staal. Een grafische prent, met vorm en tegenvorm, detail. Die trekker staat natuurlijk centraal, maar het gaat niet om het schieten en echt iets of iemand raken. Hij brengt je fantasie in beweging; meer verbeelding dan realiteit.