Wat pas nog een vogel was. Zachte veren op het meedogenloze asfalt. De gave middelste veertjes wapperen in de wind.
Een bijna abstracte bundel veren. Van chaos naar gaaf. Alleen een vleugel? Of zijn het toch de lange staartpennen? Witte veren met zwarte punt. Ik weet niet wat voor vogel het was.
De vleugel lijkt weer te willen opstijgen. Zeilen door de lucht, zicht hebben op de verknipte natuur beneden. Zich niet bewust van andere dan natuurlijke vijanden. Bij mij lag pas nog een dode ekster op straat. Een andere ekster, waarschijnlijk haar partner, hipte een tijd om haar heen en maakte krijsende geluiden.
Da Vinci wilde ook mensen laten vliegen als vogels en deed uitgebreid onderzoek naar het wonder van het verensysteem en het vliegvermogen. Eerst de donsveren als isolatie en dekveren. En natuurlijk de sterke holle slagpennen om op te stijgen en te vliegen of te drijven op thermiek. En 'baarden' die verband creëren voor het dragend vliegdek. Het geheel toch zo licht als een veertje.
En dan nog de ongelooflijke kleuren en tekening in de veren van iedere soort. Om vrouwtjes te imponeren of juist níet gezien te worden en veilig op te gaan in de omgeving. Op deze asfaltweg had hij weinig kans. De chauffeur moet de vogel toch gezien hebben. Maar te laat.