Er wappert een blad voor m’n keukenraam. Een van de laatste waarschijnlijk. Vorig jaar was ik te laat voor een foto, toen het laatste blaadje aan een boom net gevallen was.
Maar deze was gestopt in z’n val. Dat webdraadje zag hij niet. Het blaadje tordeerde in de rondte. Ik wilde nu wel die foto. Vanuit de keuken krijg ik teveel tegenlicht en wordt de foto niet interessant. Dan maar naar buiten. Koud, dus snel mijn balkon op.
Ik ben vooral bezig met het blad. Hij geeft een dubbele schaduw op het dubbel glas. De weerspiegeling krijg ik er als cadeautje bij. Dat valt wél spannend uit. Bij ’n eerste snelle blik lijkt het blad boven een stad te zweven. Maar ik zie steeds meer. Het is een versmelting van mijn ‘rijk’. Je kunt door m’n hele huis kijken, met het uitzicht er doorheen geweven. En nog facetten van mij.
Zo vlak voor de winter is het klaar. ’n Eerbetoon. Hij heeft niet voor niets geleefd; de foto heeft hij dik verdiend.