In het zwart geklede mannen proberen met stenen een stuk plastic voor een toegangsdeur vast te leggen. Steeds weer slaat de wind er onder.
In de verte komen nog twee mannen aan, een met een lichtblauwe trommel. Bij de klanken van de trommelaar en rietblazer, arriveren de gasten. Vrouwen in het lang. Een bruidegom komt zijn bruid ophalen. Mannen dansen in ‘n kring.
Modderige aarde, waar nog ‘n boom ontbreekt. Bandensporen. Een berg kapotte stenen. Afzettingspalen. Hiertussen speelt zich ineens een Turkse bruiloft af. Een smetteloze bruid in wit kant verschijnt, met een prachtige bloedrode sluier en een glanzend rood lint om haar middel. Ze komt zomaar uit dat huis. Ik heb haar nooit eerder gezien.
Tijdens een monotone litanie van een voorganger, staat iedereen in stilte, met ontvangende handen. Willen ze allemaal het geluk vasthouden? Dan worden rookpatronen afgevuurd. Rood en wit. In de gekleurde mist vliegt een drone rond om te filmen.
Als eindelijk iedereen weer in de auto’s zit, rijdt de toeterende stoet langzaam weer de straat uit. Dan hoor je niets meer.
Tegen de fiets aan de overkant wappert een stuk plastic.