Een tegel met een geometrisch patroon. Nou en?
Ik voel meteen 'mooi' bij een tegel waar de cementresten nog aan zitten. Waar zit 'm dat nou in? 't Klassieke, de stilering, de perfecte verhouding? Maar goed, wat nu. Ik wil een foto. Leg ik hem op een stoelzitting van zwart velours, op een witte houten bank of op gehavend hout? Om het contrast kies ik voor het laatste.
Volg je de doorlopende lichte lijn of zie je juist de donkere lijnen met in elkaar grijpende haken. In tegenstelling tot de chaotische krassen van de ondergrond, heeft de herhaling van gelijkmatige horizontale en vertikale lijnen, voor mij iets geruststellends. Ik houd van orde.
In het oude Griekenland zag je zulke patronen op keramiek of in reliëf op tempels. Meanderende lijnen als een gestileerde golfslag. Je kon tot in oneindigheid delen erbij aansluiten om de rand voort te zetten.
Dit patroon wordt nog altijd veel gebruikt, in allerlei variaties. Als randdecoratie in badkamers, op vloeren. Laatst kon ik zelfs m'n voeten vegen op een mat met zo'n rand. Wie heeft dit ooit ontworpen? Eén ding is zeker, het ontwerp werd van alle tijden en voor iedereen. Om stil van te worden.