Je zou toch zweren dat er aan de overkant alleen een muur staat, waar je door de ramen een boom kunt zien.
Niets is minder waar. In die ramen wordt het zicht achter onze rug weerspiegeld. Het is geen loze façade waar we op uitkeken, maar een gebouw. Mijn vriend en ik stonden bij onze fietsen nog even na te praten over tweedehands spul van De Lokatie.
We staarden naar de overkant. Het gekke is dat je dit uitzicht eerst gewoon ziet voor wat het is en er na een tijdje ineens een andere werkelijkheid in ziet. Puur gezichtsbedrog, maar je gelooft erin. Alsof je even een knop in je hoofd omzet.
Spannend dat je zo meer realiteiten kunt scheppen, terwijl anderen er zeer waarschijnlijk gewoon aan voorbijgaan. Maar je hebt de werkelijke situatie toch nog nodig om er even uit te ontsnappen. Knap dat schrijvers soms echte fantasieën kunnen beschrijven, zomaar uit het niets.
Voorlopig wil ik die knop vaker omzetten.