Ik ben onder de indruk van de trotse leeuw, hoog op zijn rots. Hij kijkt ons bezoekers recht aan.
Hij leeft niet in vrijheid, maar ik zie hem gelukkig niet dwangmatig alsmaar op en neer langs de afscheiding lopen. Er is zelfs levendige en speelse interactie met de leeuwinnen. Bijna voedertijd zeker. Deze leeuw leeft met twee leeuwinnen-zussen, achter glas.
In de weerspiegeling lijkt hij op te lossen, uit elkaar te vallen. Wil hij verdwijnen? Ik zie geboomte door hem heen, landschap van de vrijheid, waar hij hoort te zijn. Waar hij zijn leeuwinnen laat jagen, maar hij als eerste van hun prooi mag proeven.
Fijn om hier rond te lopen in de prettige atmosfeer van beplanting en water. De gillende apen, de intiem vlooiende chimps, een 'voetballende' olifant, de twee Watoessi-runderen met hun scherp 'gesneden' silhouet en het vrouwtje nu 'ns de langste en mooiste hoorns heeft. En dan de gieren, met hun immense vleugels open. Indrukwekkend en mooi. Hun priemende blik en scherpe snavel, hun zachte nek en witte verenkraag. Terwijl ik ze altijd maar eng vond, aankondigers van de dood. Hun jongen worden nu uitgezet in het wild, waar ze weer zweven en cirkelen op de thermiek.
Maar het liefst ben ik toch bij de leeuwen. Op dit moment wordt er gewerkt aan een grotere verblijfsruimte voor ze. Komende zomer gaat het gebeuren.