Ik dacht ik ga 'n keer niet fietsen maar lopen naar het (winkel)centrum in Noord. Ik loop door nieuwe wijken, met veel import bewoners. Water, bruggetjes en (nog) veel groen. Achter langs het BovenIJ ziekenhuis. De brug over van het Noordhollandsch Kanaal, met rechts uitzicht op de oude krijtmolen. En eindelijk doemt de geribte rups op van het Metrostation, eindhalte Noord, bij het Buikslotermeerplein.
M'n voeten worden zwaarder, en eerlijk gezegd mijn benen ook. Ook m'n schoenen lijken meer te knellen. Moe. Dan zie ik in een hoekje een oud fluwelen stoeltje staan. Hè hè, jaa … ach nee! Hij ook; leunt op z'n twee poten met z'n rug tegen 'n elektrakastje, met één been over de ander geslagen.
In de verte hoor ik een vrachtwagen aankomen. Ik doe m'n boodschappen. Op de terugweg is-ie weg.
Het stoeltje doet me denken aan een cursus keramiek die ik gaf bij het Instituut Kunstzinnige Vorming in Hoofddorp. Een van mijn boetseeropdrachten toen was: "Integreer iemand die zit, met zijn stoel; meer stoel of meer mens?"