Op een druilerige middag naar het strand. Motregen. Al gauw plakt een natte broek tegen mijn benen en maakt de wind dat erg koud.
Toch lekker lopen langs de kustlijn, met geraas van wind en golven. Kijk uit! Ik trap bijna op een kwalletje. Op een vakantie lang geleden, zwom ik 'ns in zee. Ineens leek het of ik geëlektrocuteerd werd. Aangevallen worden door iets wat je niet ziet, meteen in paniek! Met enkele lange rode striemen struikelde ik het strand op; ik stond in brand.
Het is herfst en weer kwallenweer. Zeepaddenstoelen, gestrand op het zand. Geen zee van kwallen weliswaar, maar hier en daar. Met deze kleur en zo perfect van vorm, zag ik ze niet eerder. Als je voor zo'n kwal wordt uitgemaakt, hoef je het je niet aan te trekken.
In het kookprogramma Masterchef wordt regelmatig een dessert gepresenteerd van een zoete 'afgelakte' gelatine-bol, net deze glanzende kwal. Helpt natuurlijk dat je alleen z'n buitenkant ziet en hij zo mooi van kleur is. Dit blauwgroen wordt ook wel petrol genoemd. Het is ook nog eens een favoriete kleur van me, te zien in mijn interieur en kledingkast.
Het weer knapt op. Mijn broek is droog. De kwallen liggen er nog niet lang, zij zijn hun water nog niet kwijt. En wie weet, als het weer flink gaat waaien, zien we ze misschien nog drillen als een lekker puddinkje.