Er staat een grote, nog zo goed als lege container in een smalle Jordanese straat.
De frisse blauw-witte belijning maakt contact met het blauw van de lucht. De nog gave gekleurde buitenkant wordt tegengesproken door de doorleefde binnenkant van roestig gehavend staal. Leegte vol belofte.
Enkele voorbijgangers gooien snel iets weg in de grote bak. Een klein stilleven rond 'n roze stip, beschermd door een licht plafonnetje dat zichzelf vastklemt – van korte duur.
Langzaamaan wordt een leven naar buiten verplaatst. Inboedel wordt uitboedel. Het huis is uitgewoond, wordt leger, als de bak voller wordt. Wie woonde daar? Welke gedachten blijven achter? Anderen gooien hun ballast erbij. Verstoorde orde. Voor morgensterren een magneet, waar zoekers vinders worden. Er worden spullen meegenomen, weer andere huizen in. Dan volgt een verbouwing. Een muur wordt uitgebroken, ruimte gewonnen. Tot stof en stenen.
Wanneer raakt hij vol en gooit de man een net erover, klikt hij de kettingen van de takelwagen vast. En zal alles even zweven.