Een bijna vlak schoteltje van vergrijsd groen, mijn favoriete kleur. Met in het midden 'n subtiel reliëf van een spiraaltje. Zo'n mooi symbool van oneindige beweging van binnen naar buiten of andersom. Universeel in de natuur. Hier heel verstild in vorm en kleur. Strijklicht brengt het reliëf nog meer tot leven. Ook als je er langs loopt, lijkt er beweging in te zitten door de lichtinval.
Dit bordje is niet gemerkt en dus niet van 'Maroeska'. Maroeska Metz is een veelzijdig ontwerper die al haar hele carrière met dit motief werkt. Ik herinner me nog goed haar krullampen uit de jaren 90. Intussen heeft ze een enorm gevarieerd oeuvre opgebouwd, met haar 'Maroeska-krul' als uitgangspunt voor meubels, servies, stoffen, juwelen, recepten en veel meer. In 2018 verscheen haar kookboek 'Hoe dan?!' met eigen fraai gestylde foto's van o.a. haar krul‑zoetigheden. Die kan ik misschien nog eens eten van dit gebaksbordje.
En dan te bedenken dat alles begon met de krul van haar viool en ik ook om de krul, een vioolhals in m'n raam heb staan.