Het vlezige babykopje met oogjes toe, ligt er verloren bij. Waar is haar lijf gebleven? Hoe lang zou ze daar al liggen en wie zijn haar achteloos voorbij gelopen? Misschien hadden open ogen geholpen; pas in een blik schuilt contact.
Er komen enkele leidingen uit. Een pop die je een flesje kunt geven en die plassen kan? Een pop die tranen kan huilen en mama zeggen? Moet het allemaal net echt lijken? Dan is er veel techniek nodig en techniek gaat nou eenmaal snel kapot. In de handen van jonge kinderen moet speelgoed tegen een stootje kunnen. Kan hun fantasie ze niet tot leven wekken?
Is het alleen maar educatief bedoeld? Moedertje spelen, wennen aan een nieuw zusje, zindelijkheidstraining misschien.
Dit kopje neem ik voor een tijdje mee. Als ik haar oppak, kijkt ze me aan.