Koud en nat in Noord. Op dat soort momenten moet je me echt het huis uit dúwen om de pont te halen. Maar ja, als je met de trein moet.
Zeker weer in kou en regen bij het water staan wachten en dan met z'n allen op een kluitje druipend achter de beslagen schuifdeuren. Jakkes …
Als m'n vriend en ik bij de kade komen, is het er stil. We gaan met onze fietsen, natte jassen en tassen de pont op. Lekker even schuilen tijdens het overvaren.
Leegte en spiegeling. Er staat één vrouw in 't blauw, met een gele fiets. Denk aan De Stijl met z'n drie primaire kleuren. Geconditioneerd om een tweekleuren‑beeld af te willen maken. Onbedoeld gaan de blauwe vrouw en gele fiets wat aan met het rood van het 'brandkastje'. Zelfs 't toefje blauw van de vuilniszak links, mis ik niet.
De pont wordt vloeibaar. De matte zwarte vloer is nat, lijkt water geworden. Je kijkt de diepte in, kunt over water lopen. Met de stalen wanden en het glas, overal weerspiegeling.
Bij de oversteek van het IJ kun je ook de mooiste luchten zien, het water en het veranderlijke licht. De ruimte buiten ervaren, lekker leeg waaien. Observeren, associaties. Altijd weer een moment van los zijn, in het nu.