Toen ik in een dierentuin in Berlijn ooit ondergronds een leeuw hoorde brullen met een machtig diep geluid, werd hij de koning der dieren voor mij. Sinds die tijd heb ik oog voor beeldmerken van leeuwen.
Ik vind het een indrukwekkend dier, dat kracht uitstraalt. In Tweede Rondes kwam ik ze ook tegen. Op porselein notabene. Zo kwam ik van tijd tot tijd met een leeuw thuis.
Op een universeel diep bord van sterk hotelporselein (Mosa, Maastricht). Met heel subtiel het oranje‑boven leeuwtje van ING. Ik vond ook een prachtig glanzend schaaltje van dun porselein (KPM, Berlijn) met een mat leeuwreliëf. En als klap op de vuurpijl een stoere schaal op voet (Petrus Regout & Co, Maastricht) met een strijdbare Nederlandse Leeuw.
Maar ik wil geen verzamelaar worden, niet iemand met zo'n duizend kikkertjes, uiltjes of leeuwtjes, dus hier blijft het bij. Ofschoon ik moet bekennen dat ik ooit een fraaie klassieke soepkom had met gouden leeuwenkop-grepen, maar die helaas heb weggedaan. En er staat een ouderwets plat tinnen leeuwtje in mijn vitrinekast, zo mooi.
Ik zie alle ING medewerkers in de kantine al van hun leeuwbordjes eten. Zegt de bank niet met het merkje: deze borden zijn van mij, jullie eigenlijk ook en je hebt te doen wat ik zeg.