Een oudere woning. Altijd even lekker naar binnen kijken. Of toch niet?
Je ziet een interieur. Maar geen sprake van huiselijkheid. Eerder een zakelijke omgeving zoals een notariskantoor of hypotheekverstrekker, zo neutraal mogelijk ingericht. Een nepraam, waar je niet doorheen kan kijken. Er klopt geen barst van, maar toch trap je er even in. Je zou binnen ook een trap op moeten om op de begane grond te komen. Beetje vreemd.
Wel een leuke vondst die inkijkfoto. Is het een tijdelijke oplossing tijdens de verbouwing van zo'n kantoor? Maar ik zie liever 'n geschilderde trompe‑l'oeil, 'n optische illusie waar je, als je wil, in kunt geloven. Op een blinde muur een raam met uitzicht op een heuvellandschap of een open deur met een glimp van een aangrenzende ruimte. Dat heeft een handschrift van de maker en sfeer en kan een benauwende ruimte optisch vergroten.
Wat een werk als je erbij stilstaat. Zo'n inrichting stylen, foto's maken waarbij perspectief en licht moeten kloppen. Een immense en kostbare druk laten maken. Op streetview zit die plakfoto er ook al op. Dus dit is voor lange duur. Wat zou hierachter zitten? Nergens belettering of 'n logo te zien. 'n Vage club, een dubieuze opslagruimte? Ik vertrouw het niet. Vlak onder je neus kunnen zich schimmige zaken afspelen.