Zondag. Een bijzonder kantoorgebouw op de hotspot van Tour & Taxis, hartje Brussel, voor 2600 ambtenaren van de Vlaamse Overheid. 'Het nieuwe werken' vormgegeven. Met een lint van woorden op de gevel.
Bij de eerste woorden blijf ik haken en hoor een liedje in m'n hoofd. Een lekker poppig nummer van een tijd terug. "Hou me vast, hou me vast. Vang me voor ik val. Oeh-ah oeh-ah." [ Cherry - Vang me ]
Hou-me-vast als veilig bij de afgrond, hou-me-vast als geborgen weten, hou-me-vast als samen één of hou-me-vast als -tegen, voor je op iemand af wil stormen? Wat doet deze expressieve, intieme tekst op die degelijke gevel van kille steen en spiegelend glas? De ambtenaren die achter dit raam werken, zijn zich vast niet bewust van de woorden boven hun hoofd. De passant kijkt anders naar hen.
De tekst bestaat uit de vette kapitalen van het lettertype Gill Sans, dat in 1927 ontworpen werd. Zulke letters verwacht je op gebouwen als firmanaam of functie. Hier spreken ze een eigen taal. Als vorm staan ze stevig en stralen ze vastigheid uit. In werkelijkheid zijn ze van dun metaal, lijken ze voor het beton te zweven en brengt de schaduwwerking leven in de strenge vormen.
Als muren konden spreken. Straatpoëzie. Enkele dichtregels zijn als een ceintuur om dit hele Herman Teirlinck-gebouw aangebracht. "… waar wie bewoont zich in huid plooit en opgeeft muur te zijn." Omkering van de huid van het gebouw buiten en van de mensen binnen. Om even vast te houden.
Architect: Neutelings Riedijk Architecten / Dichter: Charlotte van den Broeck