M'n huis gaat geschilderd worden. 'Ze' staat er wit gesluierd bij. In afwachting.
Er hangt een voile voor mijn raam. Het oog van m'n woning ziet wazig, door het fijnmazig gaas. De sfeer wordt wat poëtisch. M'n blik naar buiten verzacht, m'n blik naar binnen verscherpt. Klaar voor nieuwe inzichten. Maar het wordt ook tijdelijk een zachte cel, waarmee isolatie onbedoeld wéér een duwtje krijgt.
In damesbladen van de jaren 50, zag je elegante vrouwen die hoedjes droegen met een voile. Chique en stijlvol. Superslanke mannequins en filmsterren, spannend verhuld en mysterieus. Onbereikbaar. Rolmodellen, net als nu in social media, de influencers. Vaak geholpen door wat ingrepen en modesponsoring, gemodelleerd tot de perfecte sexy vrouw. Niet realistisch. Trouwen in het wit is wel haalbaar en weer helemaal in. Liefst met kant én sluier. Voor alle maten: 'Say yes to the dress' en jij bent de ster, voor 'n dag. Dan wel nog even een man vinden natuurlijk.
Straks zijn de schilders klaar en wordt de doorzichtige sluier teruggeslagen. Alles wordt weer scherp gezien. Weg mysterie, romantiek. Het steigergaas is sowieso niet maagdelijk meer, als de klus geklaard is.