Ik fietste door het Amsterdamse Bos en zag opeens gehelmde kinderen in de bomen.
Er waren hele trajecten uitgezet. Met gammele ladders de hoogte in en op de uitkijk staan. Een aantal kraaiennesten met uitdagende verbindingen ertussen van wiebelende touwbruggen. En dan stoer hangen te zwaaien tussen de bomen en stiekem toch een beetje bang.
Wat is het dat veel kinderen altijd willen klimmen en lekker gevaarlijk doen, van "Kijk eens wat ik durf!" Behendig als apen. Ook zonder staart weten ze zich aardig te redden. Ze kunnen er vertrouwen mee opbouwen en elkaar aanmoedigen. Ik was niet zo'n held vroeger, wilde zelf liever een láge (boom)hut in mekaar knutselen.
In de buurt van woonwijken zie je wel eens kleine verbouwingen van bomen, met 'n paar ouwe latten en planken eraan gespijkerd of met touw verbonden. Eigen geheime stekkies, avontuur.
Wie weet, zien we ze nog eens terug. Als activisten, hoog aan met kap bedreigde bomen geketend of in survivalprogramma's als Expeditie Robinson en Kamp Van Koningsbrugge …