Er staat een inboedel op de parkeerplaats, zie ik vanuit de keuken. Een dag of wat geleden werd een oude vrouw van een paar huizen verderop, in een ambulance met sirene naar het ziekenhuis gebracht. Haar huis is nu leeg.
Hoe oud zou ze zijn geweest? Wat was er met haar gebeurd? Op straat zag ik veel doe-het-zelfspul, gereedschap, schroeven en spijkers, en verf, emmers muurverf. Ze was vast ook handig, net als ik. Zou ze haar huis pas nog geschilderd hebben? En die mooie rooie stofzuiger. Ook verleidelijk, maar dat kon echt niet.
De gemeentereiniging was ingeseind. Eerst lag er nog een dekzeil over, maar dat was al gauw verdwenen. De gestapelde boedel werd chaos. Toen de grofvuilwagen er stopte, begonnen de mannen onmiddellijk met hun taak: opruimen. Keer op keer liet de grijper zijn lading los boven de vuilniswagen. Hij greep alles vast, ook de emmers verf. Nog even vegen en weg is weg.
Ik depte de grote, dikke verfplek met krantenvellen en maakte er melding van. Al snel kwam er iemand van de gemeente met een hogedrukspuit. Het laatste spoor van haar wordt nu op mijn verzoek verwijderd. Ik kende haar niet, maar het gaf me een wrang gevoel.
Tijdens de spuitklus stond er even alleen dat vraagteken nog …