Vanochtend hoorde ik een sissend geluid. Toen ik naar buiten keek, zag ik een wolkje op straat. Er was een wolkje uit de hemel gevallen.
En dat dan zo precies voor de deur, tussen de vuilcontainer en auto’s in. Wolkjes zijn zacht en veerkrachtig. Misschien is het wel mijn selectieve waarneming. Ik ben net een (bed)kussen van Cloudpillo aan het uitproberen, omdat mijn kussen ’s morgens zo hard aanvoelt dat ik er last van heb. Ik zou voortaan zo zacht als op een wolkje liggen. Dit is geen toeval.
Toch vraag ik me af waarom dit wolkje hier was. Was hij verdwaald? Wilde hij de aarde eens vanuit een nieuw perspectief zien of deze harde wereld wat zachtheid brengen? Was hij voor mij bedoeld?
Vanavond ga ik proberen de wolk in een zak samen te duwen en hem thuis nog in een sloop zien te krijgen. Dan zal ik slapen als ‘n roosje en de mooiste dromen hebben.